8 Eylül 2007 Cumartesi

of yinemi son bahar...

ya günlükcüm ya

zaten adından kaybeden mevsim sonbahara girdik yine:( ne bu ya, yok ben karar verdim bundan sonra sonbahar aylarını İstanbul dışında geçireceğim...güneyde.. bu ne ya, hava soğuk mu sıcak mı bellii değil, kimse bişey yapmak istemiyor...bi hüzün bi son...yaa allahtan dizilerin başlangıcı:)yoksa gerçekten geçmez:)
ben anladım benim mevsimim ilkbahar ya,...sonrasında yaz..en son belki kış olabilir:9ama sonbaharı mümkünse yaşamak istemiyorum ya...münkün mü?uff diil dimi:)yaa bi tek ben böle olsam neyse fotograf makinesinin çektiği resimlere bi bak...oda hüzünlü bulutlu....yaa üzerimdee kara bulut mu var ne:p



yaaa ne diyim ben şimdii....

1 yorum:

Adsız dedi ki...

01/09/2007
(birini daha kaybettik...)

Vesaire…

Evet, bu gece sana bir şiir yazmak istiyorum
Belki hıçkırarak, bekli ağlayarak
Ama ağlayamıyorum nedenini bilmeden
Yinede aklım hep…


Bir masal gibi başlayan bir hikâye belki
Ne kadar üzüldüm ne kadar kırıldım aldırmadan
Her anımda aklıma geldin kusursuzca
Yine geliyorum desen kayıtsızca…


Evet büyük gün bugün, saat 02.04
Günlerden cumartesi
Neden severim diye düşündüğüm ilk cumartesi
Bana hiç acı vermediği kadar acı veriyor çünkü


Bilir misin bir vapur kalkar Üsküdar’dan Beşiktaş’a
Hani vardır ya şarkılarda sabah 8.15vapurunda
Sanki bu yaşadığım bunun tam tersi
Son kalkan vapur ve Beşiktaş’tan Üsküdar’a

Belki hissediyorsun belki de hiç aklında değilim
Ama ne cihangir ne taksim ne de başka bir yer
İçtim sonuna kadar kız kulesine bakarak
Selimiye’yi görerek, boğazın o yaz yağmurunda
Beni ıslatmayışının bir nendi vardı elbet

Beklide yanlış yoldayım anlamsızca
Hem de hiç geri dönüşü olmayan bir yolda
Son vapurun geri dönemeyeceği kadar imkânsız
Bir o kadar da sensiz…

Derler ya kaptan ol her durakta sevgilim olsun
Bu gece o kaptan benden bir sevgili bıraktı
Saat 01.30 son Üsküdar vapurunda
Bir daha gelmemek üzere

Evet, insanların boy boy fotoğraf çektirdikleri şehir
Tüm yalnızlığıyla bana bakıyordu
Yüzlerce kareye girmeyecek kadar güzel detay vardı
Ama arasında bir şeyler eksik…

Yüzsüzce sayıkladım, mırıldandım
Neydi bizim şarkımız diye
Neydi ilk dansımız olsun diye
Vakit dolmuştu ben yoktum hayatında

Gününü bilmeden üzülüyorum beklide
Son gecemiz yarın benim düşümde
Ama işte,
Hayat karşı konulmaz sevince

Sevdim de karşılık bulamadım hayatımda
Ama bir o kadar heyecan yaşattın gençliğime
Belki hiç oralı olmamış olsan da
İlk aşkımı yaşattın seninle

Gün bugün eğlenmek lazım
Belki bir telgrafım lazım
İddiaların sonuçlanması lazım
Ama ben yine üzgün yine üzgün

Hani o son motorlar kalkar ya limandan
İşte o şekilde çıktın hayatımdan
Dur feryadım işe yaramazken
Biz ayrıldık o limandan

Alışırım sanmıştım yıllarca
Yalanmış hepsi ama hepsi yalan
Motorun arkasından köpüren dalgalar
Benim çaresizliğimi anlatıyor anlatacak

Evet son nokta Üsküdar
Bir o kadar yalnız bir o kadar sessiz
Eksik olan senin mutluluğun
Keşke görebilseydin dediğim mutluluğun

Bu gecende hep yanında olmak isterdim
Ama yalnız döndüğüm o yatak
Hiç bir zaman olmadığın gibi
Yine sensiz bu günüm

Son mısralarımda haykırışımın
Ne çare beklentilerin
Sen imam nikâhını kıyarken
Ben evet diyorum senin için
Tüm varlığının mutluluğu için…